Πρόσφατες αλλαγές στους κανονισμούς της Ελληνορωμαϊκής αύξησαν τις ευκαιρίες και έδωσαν μεγαλύτερη έμφαση στην εκρηκτικότητα και στις λαβές «μεγάλης τροχιάς». Το κράτημα του αντιπάλου με την πλάτη στο έδαφος χαρακτηρίζεται ως «πτώση» και είναι ένας τρόπος νίκης.
Το άθλημα της ελληνορωμαϊκής υπαγόταν αρχικά στον ΣΕΓΑΣ και για πολλά χρόνια περιλαμβανόταν στο πρόγραμμα των Πανελληνίων Αθλητικών Αγώνων.
Τρία σημεία θα έπρεπε να κερδιθούν για να κερδίσει κανείς τον αγώνα.
Ο Φιλόστρατος,λέει, η κόρη του Ερμή η Παλαίστρα ,που πέρασε τα χρόνια της ήβης στα δάση της Αρκαδίας εφεύρε την πάλη.
Αυτοί οι μύθοι έδειχναν πώς η πάλη ήταν το μέσο με το οποίο οι ήρωες ξεπερνούσαν τις δυσκολίες και αποκαθιστούσαν την τάξη.
Είναι υποχρεωμένος να σημειώνει στο δελτίο του όλες τις ενέργειες που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Οι παλαιστές περνούσαν σε ειδική αίθουσα, το ‘‘κονιστήριο’’, και πασπάλιζαν το σώμα τους με ψιλή άμμο ή σκόνη, η οποία κολλούσε πάνω τους σχηματίζοντας ένα λεπτό στρώμα. Θεωρούσε ότι η σκόνη έκλεινε τους πόρους του σώματος, σταματούσε τον πολύ ιδρώτα και διατηρούσε το κορμί ακμαίο και φρέσκο.
Όμως και τα δύο αθλήματα είχαν μεγάλη ανάπτυξη, με αποτέλεσμα να διαχωριστούν σε δύο διαφορετικές Εθνικές Ομοσπονδίες, την ΕΟΦΠ (Ελληνική Ομοσπονδία Φιλάθλων Πάλης) και την ΕΟΑΒ (Ελληνική Ομοσπονδία Άρσης Βαρών).
Κατα τον Πολέμωνα η παλαιστρική ήλθε στο φώς απο τον Αθηναίο παιδοτρίβη του Θησέα τον Φόρβαντα.
Το άθλημα της πάλης, με την πλούσια ιστορία του και τις τεχνικές του, συνεχίζει να εμπνέει αθλητές και λάτρεις του check here αθλητισμού σε όλο τον κόσμο.
Παρόλο που οι κανόνες είχαν αλλάξει σημαντικά από την αρχαιότητα, η πάλη εξακολουθεί να τιμά το πνεύμα του αθλήματος όπως το γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες.
Οι παλαιστές στην όρθια θέση πρέπει να έλθουν σε επαφή ‘σώμα με σώμα’.
Την χώρα μας στο Πεκίνο θα εκπροσωπήσουν, οι Εμιζάριος Μπετινίδης (Ελευθέρα), Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Ελληνορωμαϊκή) και Θόδωρος Τουνουσίδης (Ελληνορωμαϊκή).
Η αναβίωση της πάλης στη σύγχρονη Ελλάδα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες